روش های معمول تخریب
تخریب معمولاً به دو طبقه‌بندی تقسیم می‌شود که شامل ساختار و غیرساختار می‌باشد. تخریب غیرساختاری تحت عنوان ایجاد حالت نواری نرم خوانده می‌شود و از کاربرد غیرساختمانی، دستگاه‌ها، درب، پنجره و مواد تکمیل شده تشکیل شده است. استفاده مجدد از این انواع مواد معمول بوده و در بسیاری از موقعیت‌ها و محل‌ها بازار خاصی را به خود اختصاص داده است. تخریب ساختمانی شامل جداسازی اجزای ساختمانی یک ساختمان می‌باشد. معمولاً، این مورد تنها برای استفاده از مواد معدنی کم هزینه مانند آجرهای مورد استفاده، سنگ و چوب اضافی انجام می‌شود. در گذشته، ساختمان‌های سنگی را خراب نموده و از سنگ آن مجدداً استفاده می‌کردند.
همچنین دزدیدن سنگ‌ها از ساختمان‌هایی مرسوم بوده است که به طور کامل تخریب نشده بودند. این مورد مفهوم ادبی کلمه دیلاپیداتد می‌باشد. استفاده از آجر و سنگ آهک به طور خاص، سابقه طولانی در استفاده مجدد و بازیافت دارد و دلیل آن قابلیت دوام و تغییر رنگ آن‌ها در طول زمان می‌باشد.
اخیراً، افزایش شناخت و آگاهی زیست محیطی و همچنین آشنایی با روش‌های ساخت و ساز پایدار سبب شده است که محدوده گسترده‌ای از مواد ارزش تخریب ساختمانی را داشته باشند. مواد معمول مانند الوارهای مورد استفاده در ساختمان‌ها، بخشی از این بازار جدید در حال توسعه می‌باشند.
به همین ترتیب آمریکا، از تخریب ساختمان‌ها از جنبه‌های گوناگون استفاده نموده است. روش‌های ساخت و ساز انبارها، در میان ساختارهای پایه دیگر، معمولاً نسبتاً ساده است. آن‌ها معمولاً شامل مقادیر زیادی الوار بوده و از حداقل مواد چسبنده و مواد نهایی استفاده می‌نمایند. به علاوه، ساختمان‌ها اغلب مشخص هستند و فرایند تخریب چندین ساختمان بسیار ساده‌تر است. بسیاری از این انبارهای قدیمی، در دوره قبل از جنگ جهانی دوم ساخته شده‌اند و سن آن‌ها به زمانی می‌رسد که دیگر باید تخریب شوند. تخریب به دلیل فراوانی نیروی کار نظامی و دستیابی به مقادیر زیاد مواد باقی‌مانده بسیار مطلوب است.
بلایای طبیعی مانند طوفان، گردباد، سیلاب، سونامی و زمین لرزه، اغلب مقادیر زیادی مواد ساختمانی قابل استفاده را بر جای می‌گذارد. ساختمان‌هایی که بر جای مانده‌اند، اغلب تخریب می‌شوند تا مواد برای بازسازی منطقه تهیه شود.
