معماری پایدار چیست؟
- طراحی پایدار یا طراحی بوم‌شناختی (ecological) که به آن طراحی سبز یا معماری پایدار هم گفته می‌شود، یک فلسفه است. فلسفه طراحی ساختمان‌هایی که اصول پایداری بوم‌شناختی، اقتصادی و اجتماعی را رعایت می‌کنند. در این مطلب می‌خواهیم به تعریف معماری پایدار و بررسی اصول مرتبط با آن بپردازیم.
تعریف معماری پایدار
- همانطور که می‌توان از تعریف معماری پایدار برآورد کرد، هدف از دیزاین بناها با توجه به اصول پایداری و بوم‌شناختی، کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست است. معماری پایدار، زیرمجموعه طراحی پایدار و یکی از تحولات مهم معماری معاصر و واکنشی بشردوستانه در برابر بحران‌های عصر صنعت است.
طراحي پايدار واصول تفكر پايداری
- در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می‌دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می‌کند. آنچه که امروز از آن به عنوان توسعه پایدار یاد می‌شود، بازنگری اصلاح طلبانه‌ای به مدرنیسم و سنت است. توسعه پایدار، توسعه ایی است که نیازهای اکنون را به گونه‌ایی برطرف کند که توان نسل‌های بعدی را جهت تامین نیاز، کاهش ندهد. برای این منظور لازم است که بهره‌برداری از طبیعت و منابع طبیعی تا حد امکان کاهش یافته و آلاینده‌های محیطی و پسماندهای ناشی از ساختمان‌سازی بگونه‌ای مدیریت شوند که چرخه حیات مختل نشود.
- نکته‌ای که لازم است به آن توجه شود این است که معماری پایدار یا بوم‌شناختی را نباید با معماری بومی اشتباه کرد. طبق تعریف معماری بومی شاخه‌ای از معماری است که نیازهای منطقه‌ای و مصالح ساختمانی که بازتاب سنت‌های منطقه‌ای باشد را اساس کار خود قرار می‌دهد. و در طول زمان و بر اساس پیشینه محیطی، فرهنگی، فناوری و تاریخی، تکامل یافته است.
اصول طراحی معماری پایدار
- اهمیت دادن به زندگی انسان‌ها و حفظ و نگهداری از آن در حال و آینده، کاربرد مصالحی که چه در هنگام تولید و چه در حین استفاده یا تخریب کمترین آسیب را به محیط خود وارد کنند؛ استفاده حداقل از انرژی‌های سوختی و تلاش برای بکارگیری انرژی‌های طبیعی، کاهش تخریب محیط زیست، بهبود شرایط فیزیکی و روانی زندگی انسان‌ها و سایر موجودات زنده را می‌توان از اهداف اولیه معماری پایدار نام برد. برای دستیابی به چنین اهدافی لازم است برخی اصول رعایت شوند:
۱. استفاده مجدد از ساختمان‌های فعلی و حفظ محیط اطراف، قرار دادن باعچه و گل‌خانه و گیاهان سبز تا حد امکان
۲. جلوگیری از هدررفت آب و جمع‌آوری و بازیافت آب مصرفی و بهره‌گیری از آب باران
۳. افزایش بازدهی انرژی به طرق مختلف از جمله ساختن ساختمان در جهتی که از نور خورشید و تغییرات فصلی بیشترین بهره را ببرد. استفاده نکردن از دستگاه‌هایی که از نظر مصرف انرژی تایید شده نیستند، عایق‌بندی حرارتی و صوتی
۴. استفاده از مصالح بومی، قابل بازیافت و آنهایی که برای آماده‌سازی‌شان به کمترین میزان انرژی نیاز باشد. چنین محصولاتی علاوه بادوام بودن، دارای کمترین مقدار مواد شیمیایی مضر نیز هستند.
۵. بهره بردن از انرژی‌های طبیعی و تمیز مانند انرژی خورشیدی و باد
آخرین ویرایش: 1399/04/25
شماره ویرایش: دوم
