حفاظت و نگهداری پل‌های ساخته‌شده با تکنیک ABC به میزان اندک متفاوت از تعمیر و نگهداری پل‌های ساخته‌شده به روش مرسوم می‌باشند. اکثر پل‌های ساخته‌شده با اجزای پیش‌ساخته بر اساس تکنیک‌های تقلید از قالب‌های یکسان یا سری‌سازی طراحی شده است و در اکثر موارد ساختار اتصالات در این پل‌ها مشابه ساختار اتصالات در پل‌های ساخته‌شده به روش مرسوم می‌باشد. موارد فوق دلیلی بر شباهت بین پل‌های پیش‌ساخته و پل‌های ساخته‌شده به روش‌های مرسوم می‌باشد.
در این پل‌ها اکثر مفاصل ساخته‌شده از گروت و مصالح سیمانی در معرض فرسایش و آسیب حاصل از آب، یخ، مواد شیمیایی و خورنده مانند نمک‌ها می‌باشند. بنابراین وضعیت اتصالات به‌صورت مداوم به نظارت و بازرسی نیاز دارد و در صورت بروز زوال می‌توان دوغاب موجود را تخریب کرده و دوغاب جدید جایگزین آن کرد. در مناطق حساس و مناطقی که مدام در معرض جریان آب می‌باشد می‌توان جهت جلوگیری از فرسایش زودرس از آرماتورهای ضدزنگ جهت تقویت اتصالات و دوغاب بهره برد. درصورتی‌که نگرانی‌هایی مبنی بر طول عمر اتصالات وجود دارد راه‌کارهای دیگری نیز برای بهبود این مسئله پیشنهاد می‌گردد.
۱-دوام یا طول عمر سیستم‌های بخش-بخش (مدولار)
یکی از مزیت‌های قطعات بتنی پیش‌ساخته نسبت به قطعات بتنی درجاریز، عدم نیاز به گذشت زمان طولانی مصروف در عملیات عمل‌آوری بتن ریخته شده می‌باشد. بتن درجاریز فاقد محدودیت در ابعاد ریخته‌گری می‌باشد و فقط تنها محدودیت آن اصطکاک حاصله با اجزای موجود می‌باشد که این نیروی اصطکاکی محدودیتی را برای این بتن جهت انقباض در زمان عمل‌آوری ایجاد می‌نماید و این محدودیت موجب بروز ترک‌هایی در بتن تازه می‌گردد. رایج‌ترین شکل این ترک‌ها، ترک‌های عرضی به وجود آمده در عرشه پل می‌باشد. به دلیل کارگزاری یا نصب قطعات پیش‌ساخته پس از گذشت عمل‌آوری پتانسیل‌های درونی قطعات جهت بروز ترک از بین رفته‌اند و این مطلب تأثیر بسزایی در طول عمد خدمت رسانی سازه ایجاد می‌کند.
۲-۱- مطالعات موردی در مورد طول عمر یا دوام
تا به امروز پل‌های متعددی با استفاده از تکنیک‌های ABC ساخته‌شده‌اند. برای اولین بار می‌توان به دهه ۱۹۶۰میلادی در استفاده از این تکنیک اشاره نمود. در ادامه به بررسی طول عمر خدمت رسانی و دوام چندین پروژه ABC می‌پردازیم.
۲-۱-۱- اتصالات در عناصر اصلی سازه
همانطور که قبلاً نیز اشاره شده است، نگرانی‌هایی در خصوص اتصالات اجزای ستون‌ها و دیواره‌ها وجود دارد. پلی بتنی دارای ارتفاع به سال ۱۹۹۲میلادی در صورت مایرز توسط اداره حمل و نقل فلوریدا ساخته شده است. این پل در مسیر ۴۱ بر فراز رودخانه کالوشاتچی قرار دارد. رودخانه در این مکان دارای جزر و مد می‌باشد و به همین سبب سازه‌ی پل در معرض آب شور قرار گرفته است. سازه این پل متشکل از ستون و سرستون‌های بتنی پیش‌ساخته می‌باشد. در اجرای اتصالات از ملات گروت استفاده شده است. در نظر گرفتن ملاحظات زیست‌محیطی و شرایط محیطی فوق‌العاده شدید در ساختن این پل بسیار مهم می‌باشد. اداره حمل‌ونقل فلوریدا قبلاً نیز تجربه ساخت پل در چنین شرایطی را داشته است اما بازرسی‌ها نشان می‌دهند که بعد از گذشت بیش از ۱۵ سال عمر خدمت رسانی هنوز هیچ مشکلی در سازه پل وجود ندارد.
۲-۱-۲- اتصالات قطعات بتنی عرشه‌ی پل
اداره حمل‌ونقل کانکتیکات مسئولیت تعویض عرشه پلی را در مسیر شماره ۸ بزرگراه بین ایالتی ۸۴ در سال ۱۹۹۱ میلادی بر عهده داشت، که در این عملیات عرشه پل با استفاده از قطعات کامل بتنی پیش‌ساخته تعویض گردید. این پل دارای سازه‌ای منحنی شکل با ۶ دهانه می‌باشد. عرشه پل به‌صورت متقاطع بر روی تیرها به کمک دوغاب گروت و پس‌تنیدگی طولی متصل شده است. عرشه این پل با استفاده از یک لایه ضد آب و بتن قیری (آسفالت) پوش داده شده است. هیچ نشانه‌ای از نشت مایعات و بروز ترک در اتصالات عرشه دیده نمی‌شود.
۲-۱-۳- انتقال پل در مقیاس بزرگ
در پل‌های نصب‌شده به کمک SPMT نقص‌هایی به لحاظ طول عمر مشاهده می‌گردد. در این سیستم بسته به محل نصب جهت بلند کردن در سازه پل ترک‌هایی را تجربه می‌کند. به دلیل بزرگی و سنگینی قطعات پل در هنگام جابه‌جایی بروز ترک‌هایی در سازه پل مشاهده گردید. که در طول جابه‌جایی و بلند کردن این ترک‌ها باز و بسته می‌گردند و شرایطی همانند ترک‌های انقباضی قطعات بتنی درجاریز را به وجود می‌آورند. یک سال بعد از نصب این پل با استفاده از SPMT پل‌های ناحیه شرقی، مجاور I-80 با استفاده از شیوه‌های مرسوم ساخته شدند. پل سمت راست به کمک SPMT نصب گردیده و پل سمت چپ به کمک بتن درجاریز ساخته شده است. ترک‌ها در عرشه پل سمت چپی به مرور زمان پیشرفت کرده‌اند. اما لزوماً این مطلب بیانگر عملکرد بهتر عرشه پل سمت راستی نبوده و بیانگر بروز انواع ترک در سازه پل‌های ساخته‌شده به شیوه‌های مختلف می‌باشد. به‌منظور به حداقل رساندن پتانسیل‌های بروز ترک در پل‌هایی که به کمک SPMT جابه‌جا می‌شوند طراحان قطعات جابه‌جاشده را به طول حداکثر ۲۰ درصد از طول کلی دهانه محدود کرده و در طراحی از ضریب شکستگی یا مدول پارگی بتن بهره می‌برند و در پل‌هایی که مسایل فوق رعایت گردیده یا ترک وجود نداشته یا به حداقل میزان ممکن کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری
در سال‌های اخیر استفاده از روش‌های ساخت سریع پل‌ها، به‌عنوان یک گزینه اقتصادی و در بعضی مواقع به‌عنوان یک نیاز، مورد توجه خاص پژوهشگران در زمینه مهندسی پل قرار گرفته و در حال حاضر دیگر صنعت ساخت قطعات پیش‌ساخته دارای تجربه و دانش گسترده‌ای در این زمینه گردیده است. • لازم است قطعات و عناصر پیش‌ساخته در کارگاه تولید قطعات در خارج از کارگاه نصب و طبق آخرین استاندارد ابلاغ‌شده ساخته شود. • جهت سرعت بخشیدن به ساخت‌وساز بهتر است از قطعات پیش‌ساخته بزرگ‌تر استفاده کرد. برای شروع، ترس از طراحی را کنار بگذاریم، به سمت ایده‌های نوآورانه رفته و خلاقانه در فکر راه‌حل‌های جدید در توسعه و برنامه‌ریزی برای شتاب بخشیدن به ساخت‌وساز باشیم. پیام ساختمان
