لکه گیری آسفالت
لکه گیری فرآیندی است که در آن، محدوده ای از روسازی که دارای خرابی زیادی می باشد، برداشته شده و جایگزین می شود و یا مواد دیگری افزوده می شود تا محدوده تخریب شده را پوشش دهد.
درزگیری از فعالیتهای لازم و مهم تعمیر و نگهداری در روسازی های آسفالتی بوده. درزگیری ترکها موجب کاهش نفوذ آب و مواد تراکم ناپذیر به درون لایه های اساس و زیر اساس شده ، که منجر به افزایش دوام و عمر روسازی میگردد.
هدف از لکه گیری رفع نواقص موضعی و جلوگیری از گسترش خرابی روسازی و نیز تامین سطحی ایمن می باشد.
در حال حاضر روشهای نوین زیادی به منظور لکه گیری خرابیها و درزگیری ترکها مورد استفاده قرار می گیرد دانستن این موضوع که در هر وضعیت، چه روش و چه ماده ای مقرون به صرفه تر می باشد،ضروریست.
تعریف روشهای درزگیری
۱٫ درزگیری بروش مدرن :
عبارت است آماده سازی و تمیز کردن ترک بوسیله تراش و دمیدن هوای فشرده و بکارگیری یک نوار قیر اصلاح شده.
۲٫ درزگیری بروش سنتی :
پخش و قرار دادن قیرهای محلول و خالص درون ترکها با ابزارهای دستی.
روش های لکه گیری:
۱- روش های لکه گیری چاله ها
– روش موقتی ( ریختن و رفتن یا ریختن و غلتک زدن)
– روش نیمه دائم
-روش تزریق فشاری (جدید)
۲- روش لکه گیری عمیق و نیمه عمیق
۳- روش لکه گیری سطحی (جدید)
۴- روش لکه گیری با استفاده از بازیافت مصالح(جدید)
در تعریفی دیگر داریم:
هر گاه در راهها بر اثر فشار ترافیکی و خرابی جسم راه آسفالت سطح راه خراب شده و با به شکل موزائیکی درآمده باشد بوسله دستگاه کاتر آسفالتهای خراب شده را بصورت شکلهای منظم خارج نموده و چنانچه زیرسازی نیز دچار آسیب دیدگی شده بود نسبت به اصلاح آن نیز اقدام می کنیم سپس یک لایه تک کت ریخته و با آسفالت مرغوب رویه را مرمت می نمائیم.
