چالش های معماری در زیر ساخت های شهرسازی
زیر ساخت شهری
زیر ساخت های شهری، در عمومی‌ترین حالت، یک دسته از عوامل ساختاری به هم پیوسته در بخش عمران ، معماری و
شهرسازی می‌باشد این واژه در زمینه‌های متفاوت معانی گوناگونی می‌دهد، اما شاید در بسیاری موارد جهت اشاره به
جاده‌ها، بزرگراه ها، خیابان ها ، منظر شهری ، معماری پایدار ، پل ها، حمل و نقل عمومی، فرودگاه‌ها و خطوط هوائی،
فراورده آبی و منابع آبی، مدیریت فاضلاب، مدیریت مواد زائد، چگونگی کار بر روی مواد زائد جامد و مصرف، تولید جریان برق و
مخابرات، ارتباطات و سیستمی مختلط که این عوامل کیفیتی را شامل می‌شود، از آن استنباط شود. ممکن است این عوامل
گوناگون در مجموع زیرسازه شهری، یا بطور ساده زیرساخت های شهری نامیده شوند، تعریفی جامع از محدوده زیر ساخت
نه تنها این تسهیلات عمرانی ، معماری و شهرسازی عمومی می‌باشد، بلکه روش های عملیاتی، مدیریت شیوه‌ها، و
سیاست های گسترده‌ای که همراه با تقاضای اجتماعی و دنیای فیزیکی بر روی یکدیگر اثر متقابل دارند را نیز در بر
می‌گیرد.
محدودیت های اجرایی در محیط شهری، هزینه های اضافی بابت کنترل تاثیرات اجتماعی پروژه ها، وجود نهادهای
متفاوت ، محدودیت بخش عمومی برای اعطای تضمین سرمایه گذاری خارجی و وجود خدمات دولتی رقیب موجب شده
است که ساخت و توسعه زیر ساخت های شهری با مشکلات زیادی روبرو شود . البته لازم بذکراست که برای شناسایی و
حل چالش های پیش روی این تیپ پروژه های شهری، راهکارهایی برای اجرا آن به صورت علمی و تخصصی وجود دارد که در
جای خود قابل بحث و بررسی می باشد. امروزه ضرورت توجه به وجود این عناصر کاربردی می تواند حتی پایه های تولید
ناخالص ملی برای عرصه صادرات پایدار به کشورهای منطقه و جهان تلقی گردد لذا تقویت هرچه بیشتر عناصر کاربردی
زیرساخت های شهری و توسعه آن موجبات باروری و خودباوری مردم یک کشور را نوعاً افزایش داده و آنرا به یک کشور مهم
در جهان تبدیل می نماید. . آنچه مسلم است حرکت به سوی توسعه وآبادانی زمانی محقق خواهد شدکه زیرساخت های
علمی وعملی موجودباشد، دانشگاه ها ، سازمان های مهندسی وسایردستگاه های اجرایی ضامن ومجری ایجاد این
زیرساخت ها می باشند.
