بتن ریزی در هوای گرم می تواند به بروز مشکلاتی در بتن تازه و سخت شده کمک نماید و معمولا” به پائین آمدن کیفیت بتن سخت شده منجر می شود. معمولا” در چنین شرایطی باید بتن ریزی متوقف گردد و در صورت نیاز به انجام عملیات بتن ریزی باید تدابیر خاصی اندیشیده شود تا خسارت های وارده به حداقل برسد و یا ایجاد گردد.
تعریف هوای گرم
- هوای گرم به دمای زیاد هوا همراه یا بدون باد و رطوبت کم اطلاق می شود.
- این عوامل باعث تبخیر سریع آب، افزایش سرعت آب گیری سیمان، کاهش کارایی بتن تازه و تسریع گیرش آن می شوند که می تواند موجب کاهش مقاومت نهایی بتن گردند.
- هوای گرم همچنین باعث ایجاد مشکلاتی در بتن ریزی و متراکم کردن بتن و تشدید جمع شدگی خمیری می‌شود و موجب ترک در بتن جوان می گردد.
- یکی از عوامل تخریب بتن در فلات مرکزی ایران بتن ریزی در هوای گرم می باشد.
- در محیط‌های گرم دمای بتن زیاد بوده و این مسأله موجب تبخیر سریع آب، گیرش زود رس و کاهش کارایی بتن می شود برای رسیدن به بتن مناسب و با مشخصات مکانیکی مورد نیاز باید شرایط ویژه ای رعایت شود.
آثار هوای گرم بر روی بتن
به طورکلی عواملی نظیر هوای گرم، وزش باد و رطوبت، روی ساختن، ریختن و عمل آوردن بتن اثر می گذارند. برای دستیابی به نتیجه مطلوب، باید دمای محیط، دمای مصالح و بتن، و اوضاع جوی، سرعت و جهش وزش باد، رطوبت نسبی محیط و سایر اطلاعات را به طور روزانه، ثبت و در کارگاه جمع‌آوری نماید.
هوای گرم آثاری به شرح زیر بر روی بتن خواهد داشت:
- افزایش میزان آب مورد نیاز
- کاهش اسلامپ
- زیاد شدن سرعت سخت شدن بتن
- افزایش احتمال ترک‌های خمیری در بتن
- بروز اشکال در کنترل میزان هوای بتن
- کاهش دوام بتن در صورت عدم رعایت ملاحظات فنی
- عدم امکان دستیابی به سطوح یکنواخت
بتن ریزی در هوای گرم و تاثیر مصالح بکار رفته
- الف) سنگدانه:
هر چند تأثیر سنگدانه چندان جدی نیست اما بویژه برای ایجاد دوام در بتن در مناطق گرم بویژه مرطوب، لازم است سنگدانه‌ها از جذب آب کمی برخوردار باشند. ظرفیت جذب آب سنگدانه درشت در آبا به ۵/۲ و برای سنگدانه ریز به ۳ درصد محدود شده است در حالیکه در بسیاری از آئین نامه‌ها چنین محدودیتی دیده نمی شود.
سنگدانه‌ها باید در برابر قلیایی‌ها از واکنش زائی برخوردار نباشند لذا از این بابت باید مورد آزمایش قرار گیرند. همچنین در مناطق خورنده باید یون کلر آنها از حدود مجاز کمتر باشد.
- ب) آب:
آب مصرفی بتن نباید گرم باشد. گرم بودن آب علاوه بر بالا بردن درجه حرارت مخلوط بتن، باعث بالا رفتن مصرف آب می شود که این امر نهایتاً موجب کاهش مقاومت خواهد شد. با اضافه شدن هر ١٠ درجه به حرارت آب، میزان اسلامپ ٢٠ تا ٢۵ میلیمتر کاهش می یابد و از این رو آب مصرفی باید کاملاً خنک بوده و در صورت لزوم توسط یخ خنک شود. - ج) سیمان:
یکی از نکات بسیار مهم در هوای گرم، دمای سیمان به هنگام اختلاط است. بالا بودن دمای سیمان، دمای بتن را افزایش می‌دهد که این امر موجب تسریع عمل آبگیری، سخت شدن فوری، بالا رفتن نیاز به آب و نهایتاً آثار نامطلوب بر روی مقاومت و جمع شدگی خمیری بتن خواهد شد. بنابراین تحت هیچ شرایطی نباید درجه حرارت سیمان هنگام اختلاط از ٧٧ درجه سانتیگراد تجاوز نماید، در هوای گرم باید از مصرف سیمان‌های گرم، نوع ٣ و مشابه آن خودداری شود.
- د) مواد افزودنی بتن:
مصرف مواد افزودنی در هوای گرم باید بر اساس توصیه های کارخانه سازنده و تأییدات دستگاه نظارت صورت گیرد. بدون رعایت تأیید قبلی دستگاه نظارت، پیمانکار به هیچ وجه حق اضافه نمودن این مواد را به بتن نخواهد داشت، استفاده از مواد افزودنی کندگیر کننده و یا کاهش دهنده آب با اجازه قبلی دستگاه نظارت بلامانع است.
نکات کلیدی بتن ریزی در هوای گرم
به علاوه رعایت نکات زیر هنگام بتن ریزی در هوای گرم الزامیست:
- هنگام بتن ریزی دمای هیچ قسمت از بتن نباید از ٣٠ درجه سلسیوس تجاور نماید.
- دمای محیط هنگام بتن ریزی نباید از ٣٨ درجه سلسیوس بیشتر باشد. برای دست یافتن به بتنی خوب و پایا توصیه می‌شود عملیات بتن ریزی در دمای بین ۲۴ تا ٣٨ درجه سلسیوس انجام شود.
- مصالح بتن خصوصاً مصالح سنگی نباید زیر تابش مستقیم آفتاب قرار گیرد.
- وسایل، لوازم و تجهیزات تهیه، حمل و ساختن بتن نظیر مخلوط کن‌ها، پمپ‌ها، تراک میکسرها، باید حتی الامکان سفید رنگ بوده و در جای خنک، نگهداری و نصب شوند و در صورت امکان با پوشش مناسب از تابش مستقیم آفتاب مصون باشند.
- فاصله زمانی بین ساختن و ریختن بتن در قالب به حداقل ممکن کاهش یابد.
- آبپاشی قالب‌ها، آرماتورها و بستر محل بتن ر یزی، با آب خنک، همزمان و قبل از بتن ریزی صورت پذیرد.
- محل بتن ریزی در حین اجرا از تابش مستقیم آفتاب مصون نگهداشته شود.
- در فصل تابستان و روزهای گرم خصوصاً در مناطق جنوبی ا یران توصیه می شود بتن ریزی در اواسط روز قطع و برنامه بتن ریزی برای اوایل صبح و عصر، تنظیم و اجرا شود.
تاثیر محیط گرم روی بتن
هم بتن تازه و هم بتن سخت شده در محیط‌های اقلیمی گرم و در درجه حرارت زیاد بخشی از عملکرد مطلوب و پایائی خود را از دست می دهند.
مشکلات بتن تازه در اقلیم گرم
- نیاز به آب بیشتر
- گیرش سریع و کاهش اسلامپ و کارائی
بزرگترین مشکل اقلیم گرم روی بتن می باشد. - افزایش امکان ترک خوردگی خمیری
- تبخیر سریع آب سطحی بتن
- تغییر در مشخصات مکانیکی این بخش
- نیاز به عمل آوری سریع .
این مشکلات با افزایش نفوذ پذیری که خود منجر به کاهش مقاومت ذاتی بتن در مقابله با خرابی‌های دیگر می شود از تاثیرات محیط گرم روی بتن سخت شده می‌باشد. علت تغییرات در بتن سخت شده به طور عمده ناشی از اجبار به مصرف آب بیشتر در طرح اختلاط است.
با افزایش آب مصرفی مقاومت کاهش و نفوذ پذیری افزایش می یابد و در صورتیکه عوامل مخرب دیگر مثل یون‌های مضرر هم در محیط وجود داشته باشد و به سرعت عمر مفید و پایائی بتن کاهش خواهد یافت.
در محیط‌های گرم و مرطوب به علت نفوذ رطوبت در بتن سخت شده خرابی های بتن افزایش می یابد البته به جز ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی. به هر حال در محیط های گرم و خشک نیز امکان رطوبت در پاره ای از کاربردها به طور محسوس وجود دارد مثل سازه های آبی بتنی، پی‌ها که در خاک مدفون هستند و به احتمال کاربرد زمین‌های اطراف آب و رطوبت به خاک تزریق خواهد شد.
مشکلات بتن ریزی در مناطق گرمسیر
مشکلات بتن ریزی در مناطق گرمسیر به صورت خلاصه عبارتند از:
- نیاز به آب بیشتر در طرح اختلاط
- افزایش سرعت گیرش سیمان
- کاهش اسلامپ و کارآئی بتن تازه به علت گیرش زودرس
- ایجاد ترک‌های جمع شدگی خمیری
- مقاومت فشاری نهایی کمتر (گر چه مقاومت فشاری اولیه افزایش می یابد)
- افزایش نفوذ پذیری و کاهش محسوس پایائی بتن
- ظاهر نامطلوب سطح بتن
- کاهش زمان اجرائی جهت حمل و ریختن بتن و ویبره زدن (در پاره ای از موارد این زمان به ۲۰ دقیقه کاهش می‌یابد)
تمهیدات بتن ریزی در مناطق گرمسیری:
در صورتیکه دمای بتن در لحظه بتن ریزی از ۳۲ درجه بیشتر باشد باید بتن ریزی را متوقف کرد یا شرایط ویژه ای را جهت کنترل دمای بتن به کار برد. به هر حال در روزهای گرم سال در مناطق گرمسیر موارد زیر باید مورد توجه قرار گیرد:
- دمای سیمان در هنگام اختلاط باید کمتر از ۵۰ درجه باشد نگهداری سیمان در محل‌های سایه و خنک و با استفاده از سیلو مناسب با رنگ آمیزی مناسب می تواند در پائین نگه‌داشتن دمای سیمان به کار رود.
- میزان مصرف سیمان نباید از ۳۵۰ کیلوگرم بر متر مکعب کمتر باشد تا بتوان کاراوی و مقاومت لازم را بدست آورد در ضمن نباید از ۴۵۰ کیلوگرم بر متر مکعب بتن بیشتر باشد چون گرمای آزاد شده ناشی از فعل و انفعالات سیمان منجر به دمای زیاد بتن تازه خواهد شد.
- به کار گیری سیمان کند گیر (در حد تیپ دو) بکارگیری سیمان پوزولانی به خصوص استفاده از میکروسیلیس یا به کارگیری مواد افزودنی که موجب کاهش دمای گیرش شود توصیه می شود.
- شن و ماسه باید در محل خنک و سایه (زیر سایه بان) نگهداری شوند. در صورت لزوم سنگدانه‌ها با آبپاشی خنک شوند.
- بکارگیری دانه‌های گرد گوشه (رودخانه‌ای) به علت ایجاد کارائی بیشتر مناسب تر است.
- دانه بندی شن و ماسه باید حتماً در محدوده استاندارد باشد و اگر در حد میانی استاندارد باشد که منجر به تولید بتن متراکم شود بهتر است.
- بکار گیری شن درشت منجر به نفوذ پذیری بیشتر می شود بنابراین به کارگیری شن ریزتر در طرح اختلاط توصیه می‌شود.
- حتی المکان باید آب خنک استفاده شود بکارگیری عایق حرارتی برای لوله‌ها و مخازن آب توصیه‌ها می شود. در صورت ناتوانی در کنترل بتن می توان از خرده یخ برای خنک کردن آب استفاده نمود.
- به هیچ وجه نباید برای کنترل اسلامپ و کارائی از آب بیشتر از حد تعیین شده در طرح اختلاط استفاده نمود. میلگرد در شرایط محیطی فوق العاده شدید باید باید گالوانیزه با آغشته به اپوکسی باشند (در مناطق گرم و خشک بکارگیری این روش‌ها ضروری نمی باشند)
- بکارگیری پوشش بتنی در اطراف میلگردها جهت تأمین پایائی ضروری می باشد باید از بکارگیری مقاطع نازک بتنی با درصد زیاد میلگرد خودداری شود.
- بکار گیری قالب چوبی به علت کوچکی ضریب انتقال حرارت نسب به قالب های فلزی مرجع است.
- قالب ها باید حتماً آب بندی باشند تا شیره و آب از دسترس بتن خارج نشود.
- بتن ریزی در ساعات خنک و سایه روز انجام شود.
- حتماً از تبخیر آب سطحی بتن جلوگیری به خصوص در مقابل وزش باد و تشعشع خورشید با بکارگیری روکش‌هایی روی سطحی جلوگیری کرد.
- تراکم بتن حتی الامکان باید به صورت کامل انجام شود تا پایائی بتن را بتوان تضمین نمود.
- عمل آوری بتن باید بطور کامل و در اولین فرصت ممکن انجام شود و به نحوی که آب سطحی بتن از دست نرود.
تکنیک های جلوگیری از ازدیاد درجه حرارت بتن در هوای گرم:
- انبار کردن مصالح سنگی
- اختلاط و حمل
- جادادن و پرداخت سطوح بتنی
1.انبار کردن مصالح سنگی:
اقدامات انجام شده در جهت محدود کردن درجه حرارت دانه‌های سنگی انبار شده بیشترین تأثیر در به حداقل رساندن درجه حرارت بتن تازه را به وجود می آورد. به نظر می رسد سایه انداختن و آب پاشی توده دانه‌های سنگی انبار شده در اغلب اوقات صرفاً بخاطرحجم مصالح غیر عملی باشد. مع‌هذا مشکلات را ممکن است در بسیاری از مواردبتوان با محدود کردن مقادیر سنگی به ابعاد عملی کاهش داد. به این معنی که مقادیر به اندازه مصرف در بتن ریزی روز بعد مورد نیاز است می توان در زیر سایه قرار داد و خنک کرد.
2.اختلاط و حمل
حتی در شرایط مطلوب، نباید تأخیری بی مورد بین ساختن بتن و جادادن آن وجود داشته باشد. در هوای خشک، به حداقل رساندن تأخیرات مهمترین اقدام می باشد. از آنجائیکه در اثر درجه حرارت های زیاد ترکیب دو عامل تبخیر آب و سفت شدگی باعث تسریع در کاهش قابلیت کاربرد بتن می شود و چون هیچ کدام از این عوامل را نمی توان متوقف کرد، لذا بهترین و تنها راه مبارزه با آنها، جادادن بتن بلافاصله پس از اختلاط است.
اگر اجازه دهیم کاهش قابلیت کاربرد رخ دهد، به ندرت ممکن است کار خوبی بدون آثار نامطلوب داشته باشیم. برای مثال بتنی که مدت طولانی در یک مخلوط کن با دیگ دوار رها شده باشد، محتمل است به همان اندازه که از منبع خارجی نظیر تابش خورشید گرما می گیرد، از اصطحکاک داخلی نیز حرارت جذب کند. به همچنین آب خود را بر اثر تبخیر از دست بدهد. گر چه هر گونه کاهش قابلیت کاربرد را ممکن است با افزودن آب بیشتر قبل از خالی کردن آن از دستگاه تصحیح کرد، ولی افزایش نسبت آب به سیمان ممکن است آثار غیر قابل قبولی بر روی انقباض ناشی از خشک شدن، مقاومت فشاری، مقاومت در مقابل سایش و دوام ایجاد کند. همچنین اگر به منظور بازیابی کاهش قابلیت کاربرد که بر اثر سفت شدگی حین حمل ایجاد شده، چنانچه سعی شود بتن با آب اضافی در محل جادادن دوباره خمیر گردد، خواص مذکور ممکن است به طریق مشابه فوق آسیب ببیند.
3.جادادن و پرداخت سطوح بتنی
وجود شرایط خشک کننده، احتیاج عادی به جادادن سریع و متراکم کردن مؤثر (ویبره) را تاکید می نماید. همواره خارج کردن هوای محبوس از یک توده بتنی جا داده شده مشکل می باشد مطلوب آنست که بتن چنان جا داده شود که در آخرین مرحله جا گرفتن در قالب سریعاً ویبره شود. در شرایط خشک کننده که بتن سریعتر از معمول تمایل به سفت شدگی دارد، توجه به این موضوع مهمتر است. به محض متراکم شدن بتن در محل خود، تبخیر آب فقط از سطح آزاد آن صورت می گیرد. لذا در صورت عدم تدابیر مناسب، وجود شرایط خشک کننده ممکن است میزان تبخیر را به حدی زیاد کند که آب موجود در عمق بیشتر در داخل بتن، نتواند به سرعت کافی به سطح بتن نقل مکان نموده و بنابر این کاهش آب به اندازه زیاد صورت گیرد. در این شرایط سطح بتن منقبض شده و چون بتن خمیری نمی تواند در مقابل تنش مقاومت نماید، لذا ترک ها، بلافاصله پس از جادادن بتن می‌توانند تشکیل شوند.
هر چند این ترک ها ندرتاً در بتن مسلح از اهمیت سازه ای برخوردار هستند اما این ترک ها گاهی به عمق نفوذ کرده و در اینصورت ممکن است در محل مجاورت با آرماتورها، باعث خوردگی آنها و نهایتاً ضعف پنهانی سازه شود. لذا توصیه اکید می شود پس از جادادن بتن فوراً تدابیری اتخاذ شود که تبخیر به صورت مثبتی کاهش داده شود. روش‌های پیشنهاد شده عبارتند از ایجاد بادشکن های موقت در سمت وزش باد- آب فشانی ریزمه مانندی جهت بالا بردن میزان رطوبت هوایی که در تماس با بتن است – پیش بینی روکش‌هایی که می توانند فوراً پس از جادادن بتن نصب شوند.
عوامل تشدید کننده خسارات در هوای گرم:
برخی عوامل می توانند در هوای گرم خسارت‌ها را تشدید نمایند. هر چند این عوامل مستقیماً در ایجاد شرایط هوای گرم بی تأثیر است اما در این شرایط می تواند باعث بحرانی تر شدن اثرات زیانبار گردد. این عوامل عبارتند از:
- الف) مصرف سیمان‌هایی با ریزی زیاد که موجب افزایش سرعت آبگیری سیمان و ایجاد گرمازائی بیشتر در زمان کوتاه می گردد.
- ب) مصرف سیمان‌های زودگیر (مقاومت اولیه زیاد) مانند نوع ٣ و حتی استفاده از سیمان‌های نوع ١ بویژه با وجود افزودنی‌های تسریع کننده (زودگیر کننده) که میتواند زمان گرایش را کوتاه نماید و سرعت آبگیری و گرمازائی را بیشتر کند.
- ج) مصرف بتن های پر سیمان در رابطه با بتن های پر مقاومت و با نسبت آب به سیمان کم که سرعت آبگیری را بیشتر می کند و زمان گرایش را کوتاه و گرمازائی و سرعت آنرا افزایش می دهد. بدیهی است اغلب در شرایط محیطی نامناسب از نسبت آب به سیمان کم استفاده نمائیم لذا باید سعی شود بتن پر سیمان مصرف ننمائیم.
- د) استفاده از مقاطع بتنی نازک با درصد میلگرد زیاد.
- هـ) بکارگیری وسایل حمل با حجم زیاد که می تواند به ایجاد درز سرد و عدم پیوستگی منجر شود.
- و) حرکت دادن بتن در مسیر افقی یا قائم بصورت طولانی مدت ویژه ای برای بتن های کم اسلامپ
- ز) استفاده از پمپاژ بتن در مسیرهای طولانی، زیرا اصطکاک بتن با لوله باعث ایجاد گرما می شود و در شرایط هوای گرم نیز این مسیر طولانی و گرمای لوله می تواند مشکل زا باشد.
- ح) استفاده از تسمه نقاله برای حمل بتن بدلیل ایجاد سطح هواخور خیلی زیاد و تبخیر شدید و تبادل گرمائی زیاد با محیط.
- ط) ضرورت انجام و تداوم کار در شرایط هوایی خیلی گرم بدلائل اقتصادی
- ی) استفاده از سیمان‌های انبساطی و یا بدون جمع شدگی که می تواند مشکل زا باشد. در این رابطه برخی مواد انبساط زا یا برخی ملات ها یا بتن ها مانند گروت میتواند عامل ایجاد خسارت بیشتر باشد. مسلماً باید گفت اگر شرایطی بر خلاف شرایط فوق ایجاد شود مسلماً درکاهش خسارات نقش خواهد داشت. اما بر ایجاد شرایط هوای گرم تأثیری ندارد.
اثرات هوای گرم بر خواص بتن:
همانطور که اشاره شد هوای گرم بر روی بتن تازه سخت شده اثراتی را بر جای می گذارد که نامطلوب است.
- الف) افزایش آب مورد نیاز در طرح مخلوط
- ب) آهنگ افت اسلامپ
- ج) افزایش آهنگ سفت شدن بتن و کاهش زمان گیرش
- د) ترک خوردگی خمیر بتن تازه
- هـ) اثرات نامطلوب بر مقاومت
الف) افزایش آب مورد نیاز در طرح مخلوط
بسته به شرایط هوا و میزان تبخیر ممکن است تا ٢۵ کیلو (لیتر) آب اختلاط مورد نیاز افزایش یابد (نسبت به حالت بدون تبخیر) تقریباً هر افزایش ۵ درجه سانتی گراد به حدود ٣ لیتر آب نیاز دارد وجود آب بیشتر، جمع شدگی را افزایش می‌دهد و میل به ترک خوردگی بیشتر می شود.
ب) آهنگ افت اسلامپ
مسلماً در شرایط هوای گرم، گرمای بدون تبخیر و یا با تبخیر می توان تأثیر مهمی بر افت اسلامپ و آهنگ آن داشته باشد. میتوان گفت تقریباً به ازاء ۴۰ درجه سانتی گراد افزایش دما (۱۰ تا ۵۰ درجه سانتیگراد) افت اسلامپ حدود ٨ سانتیمتر را شاهد خواهیم بود (هر ۱۰ درجه سانتیگراد حدود ۲ سانتیمتر) مسلماً آهنگ افت اسلامپ نیز در هوای گرم بسیار زیاد می‌شود تا حدی که مزاحم کار اجرائی خواهد شد و غالباً برای مقابله با آن به افزایش آب متوسل می شوند که کار صحیحی نیست.
ج) افزایش آهنگ سفت شدن بتن و کاهش زمان گیرش
در یک هوای معتدل و مناسب ممکن است زمان گیرش اولیه بتن بسته به نوع سیمان و نسبت های اختلاط تا ٣ ساعت تغییر کند. با افزایش دما این زمان کاهش می یابد و ممکن است در دمای بتن بالاتر از این زمان حتی به کمتر از نصف یا ثلث کاهش یابد. مسلماً این امر ٣٠ درجه سانتی گراد و دمای محیط بیش از ۳۵ درجه سانتی گراد مشکلات اجرائی را افزایش می دهد. در حمل محدودیت زمانی بوجود می آورد و در ریختن و تراکم باید سرعت قابل توجهی داشته باشیم تا قبل از گیرش لایه زیرین بتوانیم لایه روئی را ریخته و متراکم کنیم. پرداخت سطح مشکل می گردد و بتن زود سفت می‌شود. در اکثر موارد در چنین شرایطی درز سرد ایجاد می گردد. درز سرد در آینده می تواند محل عبور آب و سایر مواد مزاحم شیمیائی باشد.
د) ترک خوردگی خمیر بتن تازه
این نوع ترک خوردگی معمولاً در محیط های گرم و خشک حاصل می گردد. بدیهی است اگر بتن در محیط گرم و مرطوب قرار گیرد بعلت تبخیر کم از سطح بتن، جمع شدگی چندانی ایجاد نخواهد شد. در رطوبت های بیش از ٨٠ درصد عملاً مشکل ترک خوردگی بتن تازه را نخواهیم داشت.
وقتی تبخیر از ۱ kg/m2/hr تجاوز نماید، وضعیت حاد و بحرانی است و عملاً باید بتن ریزی متوقف گردد و یا تمهیدات خاصی تدارک دیده شود. وقتی ترک خوردگی بیشتری اتفاق می افتد که تأخیر در گیرش و سفت شدن بتن، مصرف سیمان‌های دیرگیر، مصرف بیش از حد کندگیر کننده، خاکستر بادی بعنوان جایگزین سیمان و یا بتن خنک داشته باشیم. مصرف موادی که آب انداختن را کم می کند میتواند به خشکی سطح و ترک خوردگی منجر شود. از جمله این مواد میتوان از میکروسیلیس نام برد. از بین بردن ترک‌های خمیری مشکل است ولی می توان با ماله کشی مجدد توأم با فشار ترک‌ها را تا حدودی از بین برد.
هـ) اثرات نامطلوب بر مقاومت
مسلماً بتنی که گرم ریخته و نگهداری شود در سنین اولیه مقاومت قابل توجهی کسب می کند اما بطور کلی در سن ٢٨ روز به بعد مقاومت کمتری نسبت به بتن ریخته شده با دمای کم خواهد داشت. بویژه اگر بتن حاوی مواد پوزولانی و کندگیر نباشند، آسیب بیشتری می بینند. اگر ترک بتن را نیز در نظر بگیریم از نظر سازه ای آسیب جدی خواهد بود. گاه دیده می شود که در روزهای گرم نسبت مقاومت ۲۸ روزه به ۷ روزه به مقادیری کمتر از ۳/۱ و حتی تا ۱/۱ می رسد در شرایط خاص برخی آزمایش‌های ۲۸ روزه مقاومتی کمتر از آزمایش‌های ۷ روزه را نشان می دهند که بسیار تعجب برانگیز است. دلیل این امر استفاده از بتن گرم در قالب های گرم و داغ می باشد که گاه در زیر تابش آفتاب نیز چند ساعتی نگهداری می شوند. با استفاده از سیمان‌های ریز و زودگیر کننده، سیمان زیاد یا w/c کم این مشکل بیشتر می گردد.
آخرین ویرایش: 1401/01/31
شماره ویرایش: دوم
